İlk emir. O gün bugündür okuyoruz.

Tertemiz olan şeyler için kullanılır. Bir de gençler ve çocuklar için.

- Düşünüyorum.
- Öyleyse?
- Öyleyse ne?
- Düşünüyorsun ya onu diyorum öyleyse?
- Düşünüyorum öyleyse bi rahat ver de düşüneyim.
- Gideyim öyleyse.
- Varım.
- Hah! onu diy..
- Lan bi git!

Yılın dördüncü ayı. Yağmurlarıyla bilinir. Bir kadını andırır ki bayan ismi olarak da kullanılır.   

Ormanda yaşamayan ama ormanın kralı olarak bilinen hayvan.
Ayrıca şu bilmecenin de cevabı:

Ormanın koynunda,
Sakalı boynunda.

Dilimizde çokluklarıyla dikkat çeken deyimlerdir. İnsanımızın ölüme bakış açısını ve verdiği önemi anlamamızı sağlarlar. Bazıları argodur.
Son nefesini vermek, tahtalı köyü boylamak, Hakk'a yürümek, hayata gözlerini yummak, nalları dikmek, gebermek, imamın kayığına binmek gibi.  

Nasıl desem, ömrünü Hakk'a adamış kişilerin ölümünü tanımlamak için kullanılan deyim.   

Dünyaya sayılı bir nefes alıp verme hakkına sahip olarak gelerek insanın bu hakkının sonuncusunu da kullanıp boyut değiştirmesini, ölümünü anlatan deyim.    

Kötülerin ölümüdür. Kötü dediysek sıradan bir kötü geberemez zalim olmalıdır. Ben yine de insanlar için kullanmam. Kedi için bile kullanmam ki.

Ölümün azıcık edebî olarak ifade edilişidir. Saygın, önemli insanların ölümünü anlatır. Çünkü onlar için öldü denilip geçilemez.