Canlanan erkek eşyaları

 Evvelki haftalarda erkeklerin çoraplarının üst üste bu  kadar uzun zaman giyilmelerine daha fazla dayanamayarak cana gelip kaçtıklarını, erkeklerin çoraplarını bulamamalarının da asıl nedeninin aslında bu olduğunu belirtmiştik.

Aklımıza erkeklerin cana gelecek tek eşyası çorapları mıdır ki deye bir soru takıldı. Cevabımız “yoo” şeklindeydi. Düşündük, sıralamaya başladık.

 Jilet

 Jilet erkeklerin çoraptan sonra (kimse çorabı tahtından indiremez) cana gelmeye en can atan eşyasıdır. Maddeler aleminin de kendi içinde iletişim kurmakla birlikte bir tek insanla iletişim kuramadıkları bir dünyada yaşadığımızı düşünelim. Bir banyodayız. Zavallı bir jilet bardak biçiminde seramik bir şeyin içinde yahut musluğun yakınlarında, hayata küsmüş küçük Emrah modunda durmaktadır. Derken bi ses duyar.

- pişt. Selamun aleyküm ağabeycim. Jilet Ali değil mi?

- ve aleyküm selam da, göremiyorum ben sizi.

- ağabeycim ben biraz küçüğüm de ondandır. Çok dikkatli bakarsan hemen tependeyim.

- ha buyur kardeşim ne vardı?

- abi ben bi duyum aldım da, ondan şeyettim yaa. Bizim arkadaşlar geldiler geçen gün, laf arasında senin bizim emlak piyasasının yeni gözde mekanı olacağını söylediler. Bizim arkadaş sizin lavabonun orda oturuyomuş. Onun dikkatini çekmiş. O da bana söyledi. Yani bir iki güne kalmaz en gözde mekanlardan olurmuşsun. Ben de bi geleyim, gözümle göreyim dedim. Ki hakkaten öyleymişsin be ağabeycim. Ben şimdi bugün yerleşeyim, bakalım ortam devam ederse yarın da hanımı, çoluk çocuğu getirecem Allah'ın izniyle.

- pardon da siz kimsiniz?

- ha biz mi? biz işte yaa, mikrop giller derler, bildin mi bizi? Çeşit çeşitiz. Misal benim hanım tetanoz gillerden. Abi kaç gündür kullanıyo seni yaa, bu ne hal? Yani bana eyy, bana çok eyy de, belli, eskiden fiyakan yerindeymiş…

 - Aah ah. Beni tam 10 gün evvel açtı. Bazı arkadaşları 5 gün kullandığı da oluyo da bize vurmadı o şans. Gel ağabeycim gel. Hanımı, çocukları da getir. Buna müstehaktır! Bi fırsatını bulsam da şu çöpe ulaşabilsem diyorum günlerdir. Ya Rabbim sen büyüksün. Yardım et! Ayak ver, can ver bana!

 Ayakkabı

 İkincilik konusunda jiletle yarışır. Eh çoraplarla muhatap olmak o kadar kolay değil haliyle. Her gün aynı acılar. Erkeklerin depresyona en meyilli eşyaları ayakkabılarıdır. Hepsi birer paranoyak olmuştur sanırım.

- Hayır yine aynı çorap, hayır, hayır!

- Yok abi Tuncay ben :) değiştirdi nihayet, biz geldik maalesefJ

- Hayır, hayır!! İnanmıyorum. Aytuğsun sen! Aytuğsun sen.

- Abi valla değilim, bak bi kokla, tertemizim, bi kokla Allah aşına yaa..

- Haayııııır!! Koklayamam! Aytuğsun sen. Hem istesem bile koklayamam ben artık. Burnum düşeli çoook oldu:) :)

- vah canım ağabeycim. Aytuğların halini görsen bi de. Bir ay toparlanamaz onlar. Söyliyim.

- Hı! Ne! Biri Aytuğ mu dedi. Aytuğ siz misiniz? Sizsiniz tabi. Bu koku, bu doku. Evet evet. Aytuğsun sen. (Ayakkabı iyice iyice paranoyaya bağlamış anlayacağınız)

- Abi yemin olsun değilim, bir yeniyiz. İçin rahat olsun bak yemin ettim.

- Of kardeşim, ne bileyim ben de yaa. İnanki paranoyak oldum. Depresyondayım 1 yıldır. Hayır bi de evlendi biliyo musun. Ne vardıysa. O günden beri kilo alıyo. Gençken böyle değildi. Şimdi her hafta göbekte toplanan kiloları biz çekiyoruz. Ne diyim yaa. Bu da benim kaderimmiş, çekilecek çilem varmış. Ühüüüü ühüüüü