Adamın biri rastladığı sevimli çocuğa:

- Adın ne senin çocuğum? Ya da dur sen baş harfini söyle ben tahmin edeyim, der.
Çocuk cevap verir: Y.
Adam y ile başlayan isimleri bir bir sayar. Yasin der çocuk hayır anlamında başını sallar. Adam Yusuf der, çocuk yine başını iki yana sallar. Adam Yakup, Yemliha, Yunus gibi bildiği y ile başlayan erkek isimlerini sayar ancak bulamaz. Bu sefer kız isimlerini de sayar fakat çocuk hepsine hayır deyince sinirlenir "senin adın ne?" diye çıkışır çocuğa.
Çocuk cevap verir: Yamazan

Ekonomik sıkıntıya giren Temel, çocuk kaçırıp fidye istemeye karar vermiş. Parkta oynayan bir çocuğu gözüne kestirmiş.
Önce bir not yazmış: “Çocuğinu kaçurdum. Bunu yapmak istemezdum ama kusura bakma çünki gerçekten paraya ihtiyacum var. Yarin sabah 7’de falan parkta filan ağacin altina siyah çantada 50 bin lira getur. İmza: Laz”
Sonra çocuğun yanına gitmiş, notu çocuğun cebine koyup, doğruca eve gitmesini ve notu babasına göstermesini söylemiş…
Ertesi sabah parka geldiğinde yazdığı ağacın dibinde, siyah çantada 50 bin lirayı bulmuş.
Paraların yanında bir de not varmış:
“Paran purada ama bir Laz hemşerisine nasil boyle bir şey yapar inanamayrum, inanamayrum.”

Temel arkadaşı İdris’e hava atıyormuş:

- Haçan penum buyuk dedem Rus harbinde Ruslara karşı savaştı. Dedem Çanakkale harbinde inciluzlere karşı savaştı. Babam da Kurtuliş Savaşında Yunan’a karşı savaştı. Ben de Kore’de Korelilere karşı savaştım. İdris atılmış:

- Ula demiş, haçan siz de ne geçimsuz bi sülaleymişsinuz!

Komutan Temel’i çağırarak sorar:
- Söyle bakalım Temel İslam’ın şartı kaçtır?
- Kırktur komitanum.
Komutan çok sinirlenir ve Temel'i güzelce döver. O'nu ağzı burnu kan içinde gören Dursun sorar:
- La noldi sağa?
- Komitan İslam’ın şartunu sordu. Kırk dedum, dövdi da...
- Ula beş deseydun ya.
- Ula manyak misun! Adam daha kırkı kabul etmeyi.

Dursun ile Temel kahvede muhabbet ediyorlarmış. Dursun sormuş:
- Söyle bakalım Temelciğim. Sence insanlar mı daha akıllı yoksa hayvanlar mı? Temel cevap verir:
- Elbette ki hayvanlar daha akıllıdır.
- Peki niçin der Dursun. Temel nedenini şöyle açıklar:
- Benim Çomar her söylediğimi anlıyor. Ancak ben onun söylediklerinden hiçbir şey anlamıyorum.

Temel, eve girince kasıla kasıla hanımına seslenir:
- Gel tebrik et kocanı. Genel müdür yardımcısı oldum.
Fadime dudak bükerek konuşur:
- Genel müdür yardımcılığı mı? Pöh! Şu markette bile bir sürü genel müdür yardımcısı var. Alıştan sorumlu olan ayrı, satıştan ayrı. Hatta poşet genel müdür yardımcısı bile var.
Temel poşetten sorumlu genel müdür yardımcılığı olamayacağını düşünerek marketi arar.
- Alo, poşetten sorumlu genel müdür yardımcısıyla görüşecektim.
Görevli soruyla cevap verir:
- Hangisi? Plastik poşetten sorumlu olan mı, kağıt poşetten sorumlu olan mı?

Matematik dersinde öğretmen üçgenin alanını, çocuklara şu şekilde anlatır:

“Bir üç kenarlının alanı; yatayımı ile dikleşiminin vuruşumunun, ikiye bölümüdür.”

Çocuk bunu öğrenir. Akşam babası sorar:

- Bugün ne öğrendiniz?

- Matematik dersinde, bir üç kenarlının alanını hesaplamasını öğrendik babacığım.

- Peki nasıl öğrendiniz?

- Bir üç kenarlının alanı, yatayımı ile dikleşiminin vuruşumunun, ikiye bölümüdür.

- Yavrum, yanlış öğretmişler size. Doğrusu şöyle:

“Bir üçgenin alanı; tabanı ile yüksekliğinin çarpımının yarısına eşittir.”

O anda, gazete okuyan dede, dayanamaz söze karışır:

- İkisi de yanlış! Doğrusu:

“Bir müsellesin mesâha-i sathiyyesi; kâidesiyle irtifâının hâsıl-ı darbının nısfına müsâvidir.”

Delikanlılık çağındaki oğlan, babasının yanına gelerek der ki: 
- Babacığım, hatırlıyor musun? Hani vaktiyle sen, babanın arabasını ilk aldığında kaza yaptığını ve arabanın hurdahaş olduğunu söylemiştin? 
- Evet oğlum, hatırlıyorum.
- Yine hatırlıyor musun? Bir defasında da, “Tarih tekerrürden ibarettir.” demiştin?
- Evet oğlum, demiştim.
- İşte babacığım, tarih bugün tekrar etti!

Öğretmen minik Necmettin’e sorar:

- Kıtaları say evladım.

- Asya, Avrupa, Afrika, Avusturalya, Antarktika

- Peki ya Amerika! Amerika’yı unuttun Necmettin.

- Bana ne Amerika’dan.